Dzień Babci...

Różni ludzie mają różne pomysły na Dzień Babci i Dziadka. Antoni ma tylko jednego dziadka, ale nie wiem, czy go kiedykolwiek pozna... Wciąż się nad tym zastanawiam... Babcie ma za to dwie. Pewnie obie bardzo kocha, ale jedną dodatkowo ubóstwia najbardziej na świecie. A Babcia Jego jeszcze bardziej, co widać na zamieszczonym zdjęciu... Każdy antosiowy uśmiech, każdy dystyngowany ruch rączką, sprawia, że Babunia rozpływa się w ciepełku bezwarunkowej miłości. Cieszę się z tego niezmiernie, bo ja takiej miłości nigdy nie zaznałam. I już nie mam szansy zaznać.

W tym momencie dochodzimy do sposobu, w jaki spędziłam Dzień Babci.
Były kwiaty, była msza i duże przyjęcie. I pewnie byłby to piękny dzień, gdyby nie fakt, że kwiaty przybrały kształt wieńców, a msza zwieńczona była złożeniem małej urny z prochami mojej Babci na cmentarzu. 

Jak widać Dzień Babci można spędzić na milion sposobów...

Ps1. Babcia od wielu lat była bardzo schorowana, a ostatnie tygodnie były dla niej torturą, dlatego Jej odejście nie jest dla mnie wielkim dramatem. W zasadzie cieszę się, że już nie musi cierpieć i jestem głęboko przekonana, że gdziekolwiek teraz przebywa, jest Jej tam o wiele lepiej niż przez ten długi czas, gdy była więźniem własnego umysłu.

Ps2. Same rozumiecie, że w tej sytuacji nie bardzo miałam czas i możliwość, by zagłębić się w Wasze blogi, ale postaram się to jak najszybciej nadrobić.